Afgelopen maand april hebben Eelco, Martin en Everien (bestuursleden Stichting Nederland) een bezoek gebracht aan Paluato. En zij hebben hun ogen uitgekeken. Wat een veranderingen sinds het laatste bezoek van Everien!
Eelco heeft van alle bezoekjes aan de projecten een verslagje gemaakt. Zo ook van het bezoek aan de kinderen Sumate. Dit project is bedoeld voor gehandicapte kinderen die niet naar school kunnen komen.
Ipauratu: Sumate; Galapa / Carruajes
Ipauratu helpt ook een aantal kinderen die te zwaar gehandicapt zijn om naar de stichting te komen. Deze kinderen worden één maal per week bezocht door juf Lily en een vrijwilligster. De naam van dit project: Sumate
Deze donderdag gaan we ze opzoeken samen met Inten en Lily. Er zijn op dit moment 5 gezinnen, allemaal in Galapa of omgeving. Er is een wachtlijst, maar het aantal kinderen dat we kunnen helpen is afhankelijk van sponsoring van luiers, voeding en andere eerste levensbehoeften.
Als eerste gaan we naar Bianneys in de buitenwijk Carruajes. Bianneys is 12 jaar en zwaar gehandicapt (o.a.epilepsie). Sinds de regelmatige bezoeken is B sterk vooruit gegaan. Ze reageert op prikkels, geluiden en muziek. Wij brengen haar luiers, een drankje en een knuffel. Papa en mama hebben nog twee kinderen en gaan heel liefdevol met B om.Papa heeft af en toe werk en dat is hard nodig om de eindjes aan elkaar te kunnen knopen.
Voorheen lag de hele familie in één doorgezakt bed met een urine matras. Dat kwam natuurlijk voor B.
De slaapkamer is helemaal opgeknapt door vrijwilligster Merel. Alles is geverfd en er zijn twee nieuwe bedden en een kast gekomen. B. slaapt nu in een apart bed en alles ziet er weer netjes en gezellig uit.
Daarna gaan we naar Jhon. Ook hij woont in Carruajes. Jhon is ook zwaar gehandicapt en bovendien blind. Jhon kan wel horen, maar niet praten.
Zijn moeder is 26 en heeft 6 kinderen (!). Voor Jhon is er maar weinig tijd en dus krijgt hij weinig aandacht. Hij zit veel in zijn kinderstoel. Gelukkig heeft papa werk en kan het gezin een beetje in het eigen onderhoud voorzien. Wij brengen Jhon luiers, een drankje en een rammelaar.
Dan moeten we een heel stukje rijden naar de buitenwijk Via Olympica, net buiten Galapa. Hier wordt een hele wijk uit de grond gestampt (sociale woningbouw). De toegangswegen zijn nog niet op orde, dus moeten we voorzichtig de ‘snelweg’ af en over een zandpad naar de wijk rijden.
De huizen zien er wel netjes uit, maar er is geen school (!), dus de kinderen moeten hiervoor weer helemaal naar Galapa. Niet erg handig dus en blijkbaar niet over nagedacht.
Bovendien trekt de sociale woningbouw veel mensen van de laagste klassen en is er dan ook veel criminaliteit.
Wij gaan hier op bezoek bij Juan David. Hij is meervoudig gehandicapt en heeft een waterhoofd. Bij zijn geboorte is er gezegd dat hij niet ouder zou worden dan 5 jaar, maar door de zorg van vooral zijn moeder is hij inmiddels al 12 jaar geworden.
Meestal ligt hij in bed. Zijn moeder verplaatst het bed regelmatig en deelt de kamer dan anders in, zodat Juan David een ander uitzicht heeft. Zijn kamertje is versierd en geverfd door vrijwilligers van de stichting Ipauratu. Wij hebben voor Juan David luiers, speciale voeding en een paar knuffels meegenomen.
Een rolstoel zou erg fijn zijn, maar dat is ook heel duur!
Moeder vecht al jaren voor een rolstoel voor haar kind, helaas gelden er andere normen dan hier in Nederland en moet zij haar kind overal naar toesjouwen. Vandaar de actie:Help Juan David in een rolstoel!
Dan weer terug over een ander zandpad (binnendoor) naar Galapa.
Onderweg zien we veel oude en bouwvallige huisjes. Ook veel afval langs de weg, een troosteloze aanblik.
………wordt vervolgd