Een koude grijze dag in december terug in Nederland. Met de kaarsjes aan en een grote kop thee op de bank denk ik terug aan afgelopen zomer in Colombia. Na lang wikken en wegen heb ik ondanks een fulltime baan besloten om één van mijn wensen in vervulling te laten gaan; een mooie reis maken in combinatie met taallessen en vrijwilligerswerk.Voordat ik aan het vrijwilligerswerk begon is mij aangeraden om eerst taallessen te volgen om een goede basis van de Spaanse taal op te doen, althans dat hoopte ik
Na 2 weken taallessen in Medellin zorgde de warme ontvangst van Inten en Jeovanny op de finca in Paluato ervoor dat ik snel op mijn gemak was. De relaxte sfeer en de hangmatten voelde als een andere wereld dan het soms regenachtige Medellin. Op maandag startte het vrijwilligerswerk. Dit was in het begin best spannend: wat kon ik verwachten? Hoe zouden de kinderen reageren? Wat moest ik doen en nog belangrijker kon ik de mensen überhaupt wel verstaan (Spaans leren had toch wat meer tijd nodig dan ik had gedacht)!
De eerste dag werd ik door Inten geïntroduceerd op de school.En kon ik de kinderen verstaan? Nou; niet echt.. de mensen spreken veel sneller dan de leraren in de taalschool! Maar geen zorgen; met handgebaren, gezichtsuitdrukkingen en google translate, kom je een heel eind. Ondanks mijn matige kennis van de Spaanse taal werd ik door de kinderen met enthousiasme, open armen en veel knuffels ontvangen. De klas van de stichting bestond uit een divers groepje van kinderen met leer-en gedragsproblemen. Ik hielp voornamelijk de jongere kinderen bij hun schrijfopdrachtjes wat op sommige momenten best een uitdaging kon zijn; vooral als je Spaans niet zo soepeltjes verloopt. Naast de hulp bij de lessen was er genoeg ruimte om zelf of samen met de andere vrijwilligers eigen activiteiten te bedenken; zoals Engelse les, dansles en liedjes zingen vielen in de smaak. Met name de Hockey Pockey was een grote hit. Al kun je wat betreft de danslessen meer van de kids leren dan zij van jou 😉
Een dag zag er als volgt uit. De ochtenden draaide je mee met de klas van de stichting en na de pauze kon je helpen in het activiteiten centrum (waar de lessen ook plaatsvonden). Hier kwamen de kinderen van verschillende leeftijden uit de buurt na school naar toe om zich te vermaken met diverse activiteiten. En zoals over de hele wereld zijn natuurlijk de computers megapopulair! Naast computeren werd er veel getekend, armbandjes gemaakt, film gekeken, gedanst of voerde Lizette (activiteitenbegeleidster) een grappig toneelstuk op samen met de kinderen met een heerlijk Colombiaanse gevoel voor drama. Verder is iedereen mega-nieuwsgierig naar waar je vandaan komt, willen ze graag Engels leren en helpen ze je om je Spaans te verbeteren.
Weer terug in Nederland in het dagelijkse ritme, gehaast en alles dat moet sta ik op een koude dag in december weer stil bij wat ik Galapa heb geleerd; Stop! Niets moet, relax en we zijn blij dat je er bent!
Veel liefs
Charlotte